Locatie:
Kerksingel 2
Bergambacht
In 944 schonk keizer Otto I het gebied tussen Lacke et Isla (Lek en IJssel) aan de Utrechtse kerken. Zij mochten het moeras ontginnen, vruchtbaar en bewoonbaar maken. Hier en daar kwamen er, na ontwatering, wat oude rivierduinen (donken) boven het maaiveld uit. Vanaf ongeveer 1125 vestigden zich op één van deze ‘bergen’ wat pioniers. Het begin van ‘Berg’ambacht.
Deze pioniers bouwden daar ook hun eerste, waarschijnlijk houten, kapel. Toen het gebied wat verder tot ontwikkeling kwam volgde er een natuurstenen exemplaar met grijs tufsteen, ingevoerd vanuit Duitsland. Restmateriaal hiervan is gevonden bij rioleringswerkzaamheden. Bovendien werd er, tijdens de jongste kerkrestauratie van 1972, onder de preekstoel een altaarfundering van deze tufsteen opgegraven. Tussen de stenen van dit altaar vond men een muntje uit 1255. Was het een offermuntje? Het jaartal van dit muntje duidt erop dat omstreeks die tijd de eerste bakstenen kerk van kloostermoppen is gebouwd. In een Romaanse stijl. Kleine, halfronde lichtvensters in dikke, lage muren. Begin 15e eeuw is daar overheen een gotische zeshoekig koor gebouwd en het kerkschip verlengd. Aan de zuidzijde van het koor wordt een sacristie aangebouwd.
In het huidige straatwerk zijn de funderingen van het later gebouwde koor en sacristie nog te zien.
De kerk ontkomt in de afgelopen eeuwen niet aan oorlogsgeweld, brand en aan de veranderingen door de Reformatie. Zo worden de heiligenbeelden uit de kerk verwijderd, muurschilderingen overgesausd en maakt het altaar plaats voor een preekstoel. De eerste predikant was Clemens Roseus, die in 1578 van Klaaswaal kwam.
Op 1 augustus 1674 raast een geweldige storm over Nederland en richt veel schade aan. In Utrecht stort door de storm een stuk van de Domkerk in. Daar staat de toren nu nog steeds los van de kerk. Ook in Bergambacht stormt het; de daken van het kerkschip en de toren worden zwaar beschadigd. Het dak van het koor stort zelfs geheel in.