Locatie: Wal 5, Schoonhoven
Vanaf de 17e eeuw was Schoonhoven aan de oostzijde beschermd met wallen en bastions. De karakteristieke vorm van de verstingwerken is nog op meerdere plekken in de stad zichtbaar, ook in de verhoogde ligging en de vorm van de algemene begraafplaats dat in het midden van de 19e eeuw op het bastion is aangelegd. De begraafplaats loopt uit in een punt, waardoor de oorspronkelijke structuur grotendeels intact is gebleven.
Uit oude bronnen blijkt dat de begraafplaats oorspronkelijk een indeling had die leek op die van een kerk, met grafvelden bedekt door aaneengesloten zerken. Later ging men over tot de aanleg van een parkachtige omgeving met bomen die karakteristiek zijn voor een begraafplaats. Sommige bomen zijn waarschijnlijk ouder dan de begraafplaats zelf.
Bij aanleg in 1826 werden bij de toegang twee huisjes gebouwd, één diende voor opslag en de ander als lijkenhuisje. De classicistische toegangspoort uit 1857 draagt versieringen van rouwvazen, kransen en omgekeerde fakkels - symbolen van vergankelijkheid.
Op de begraafplaats zijn enkele waardevolle cultuurhistorische grafmonumenten behouden gebleven. Het oudste grafteken dateert uit 1860 en behoort toe aan de familie Scherpenzeel.
Een monument uit 1880 eert de geneesheer P. de Wilde. Het grafteken van G.H. Westbroek uit 1899 weerspiegelt zijn grote invloed op de educatie en het leven in Schoonhoven.
In het gecombineerde graf uit 1884 rusten de zilversmeden Van Ewijk en Niekerk, oprichters van een van de grootste zilverbedrijven van Nederland. Hun nalatenschap leeft nu nog voort in de zilverindustrie van Schoonhoven.
Opvallend is ook het rijkelijk met ornamenten versierde graf van mevrouw Conradi-Beeckman uit 1912.
